Als eerste naoorlogse minister van Sociale Zaken deed Willem Drees – geconfronteerd met grote aantallen tuberculoselijders – in september 1945 een dringend beroep op de ‘vrouwen van Nederland’ om verpleegster te worden. Hij beloofde hen hun belangen krachtig te dienen en hun positie te versterken. Zijn ambtenaren spraken voortaan met verplegenden, als zij beleidsvoorstellen deden die de verpleging betroffen. Hoofdinspecteur Banning wilde dat ‘algemene ziekenverpleegsters in opleiding’ naast verpleegtechnieken ook educatieve strategieën gedoceerd zouden krijgen. Op die manier zouden zij ´een gezonde levensstijl´ aan hun patiënten kunnen overdragen. Daarom stelde Banning in november 1945 verpleegster Fie Hooykaas aan als Inspecteur voor opleidingszaken. Toen Banning de financiële regelgeving rond verpleegexamens centraliseerde, bedacht Hooykaas een strategie waardoor de Inspectie als vanzelfsprekend het toezicht op alle basisopleidingen verkreeg. Hiermee legde Hooykaas een basis voor de integratie van alle verpleegopleidingen. Daarnaast ontwikkelde zij een opleiding in tuberculosebestrijding.
- Cottaar, Annemarie (2003). Zusters uit Suriname, Naoorlogse belevenissen in de Nederlandse verpleging. Amsterdam: Meulenhoff, 14-15
- Querido, A. (1965). Een eeuw Staatstoezicht op de Volksgezondheid. Den Haag: Staatsuitgeverij.